Podczas likwidacji szkód z tytułu wypadków transgranicznych, ubezpieczyciele często ustalają odszkodowanie stosując przepisy prawa niewłaściwego państwa. Przyczyną takiego postępowania likwidatorów szkód może być dążenie do zastosowania mniej korzystnych dla poszkodowanego zasad i w konsekwencji tego zaniżenie odszkodowania należnego poszkodowanemu, albo brak odpowiedniej wiedzy danego likwidatora.
Jako przykład komunikacyjnego wypadku transgranicznego można wskazać sytuację, w której do wypadku doszło w Niemczech, sprawcą zdarzenia jest obywatel Niemiec, a poszkodowanym jest obywatel Polski.
W powyższych sytuacjach, osoby poszkodowane, celem sprawdzenia prawidłowości ustalenia wysokości odszkodowania, winni mieć na uwadze przepisy określające prawo właściwe do likwidacji szkody. Takie przepisy zawarte zostały w Konwencji haskiej z dnia 4 maja 1971 r. o prawie właściwym dla wypadków drogowych oraz rozporządzeniu (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych (Rzym II).
Co do zasady właściwym prawem w takich przypadkach, jest prawo państwa, w którym powstaje szkoda (art. 4 ust. 1 Rozporządzenia Rzym II) albo w którym nastąpił wypadek (art. 3 Konwencji haskiej). Jeżeli jednak sprawca wypadku oraz poszkodowany mają, w chwili powstania szkody, miejsce zwykłego pobytu w tym samym państwie stosuje się prawo tego państwa (art. 4 ust. 2 Rozporządzenia Rzym II).
Wskazania wymaga, że Rozporządzenie Rzym II, za pośrednictwem art. 28, pozwala na stosowanie Konwencji haskiej przez państwa członkowskie, będące jej sygnatariuszami w czasie, gdy Rozporządzenie Rzym II weszło w życie. Państwa członkowskie UE, które są sygnatariuszami Konwencji haskiej to: Austria, Belgia, Czechy, Francja, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Holandia, Polska, Słowacja, Słowenia i Hiszpania.
Uznać zatem należy, że w przykładzie podanym wyżej, co do zasady, zastosowanie znajdzie niemieckie prawo materialne. Pomimo to, do ustalenia wysokości odszkodowania likwidator szkody powinien przyjąć ceny i stawki robocze występujące w miejscu zamieszkania poszkodowanego.